لکنت زبان در کودکان یکی از چالش هایی است که می تواند موجب نگرانی عمیق والدین شود. این اختلال گفتاری، که اغلب در سنین پیش دبستانی بروز می کند، ممکن است کاملاً موقتی باشد یا در برخی موارد نیاز به مداخله تخصصی داشته باشد. اما آنچه در روند بهبود یا تشدید لکنت زبان کودکان تأثیرگذار است، نحوه برخورد والدین با این مسئله است. بسیاری از والدین به دلیل نا آگاهی یا اضطراب، واکنش‌هایی نشان می دهند که ناخواسته موجب تثبیت یا تشدید لکنت زبان در کودک می شود. آگاهی از اشتباهات رایج والدین در مواجهه با لکنت زبان کودک می‌تواند به پیشگیری از پیامدهای بلند مدت کمک کند. در این مقاله قصد داریم به بررسی مهم‌ترین اشتباهات رایج والدین در مواجهه با لکنت زبان کودکان بپردازیم. از این رو پیشنهاد می شود ادامه مطلب را از دست ندهید.
6 اشتباه رایج والدین در مواجهه با لکنت زبان کودکان
والدین نقش بسیار مهمی در مواجهه با لکنت زبان فرزندان خود دارند، اما گاهی به دلیل نداشتن آگاهی کافی یا از روی دلسوزی، رفتارهایی را بروز می دهند که نه تنها کمکی به حل مشکل نمی کند، بلکه ممکن است لکنت را تشدید کند. در بسیاری از موارد، نیت خانواده کمک به کودک است، اما شیوه اجرای این کمک اشتباه است. شناختن این خطاها و اصلاح رفتار والدین می تواند روند درمان را تسهیل کند و از آسیب های روانی به کودک جلوگیری کند. از جمله اشتباهات رایج والدین در مواجهه با لکنت زبان کودک می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- تصحیح مداوم صحبت کودک
- قطع کردن حرف کودک یا تمام کردن جمله او
- فشار آوردن برای صحبت روان و بی‌لکنت
- مقایسه کودک با هم سن و سالان یا خواهر و برادرها
- نادیده گرفتن یا انکار مشکل لکنت
- اضطراب بیش از حد و انتقال نگرانی به کودک
1. تصحیح مداوم صحبت کودک
یکی از رایج ترین اشتباهات والدین، اصلاح مکرر کلمات یا جملات کودک در زمان لکنت است. این کار معمولاً با نیت کمک به درست صحبت کردن انجام می‌شود، اما باعث می شود کودک احساس خجالت، ضعف یا ناتوانی کند. اصلاح گفتار در همان لحظه می تواند اضطراب او را افزایش دهد و باعث شود لکنت تشدید شود. بهترین راهکار این است که والدین صبور باشند و اجازه دهند کودک بدون ترس از اصلاح یا قضاوت، صحبتش را تمام کند.
2. قطع کردن حرف کودک یا تمام کردن جمله او
برخی والدین از روی عجله یا نا آگاهی، وقتی کودک در حال لکنت زدن است، جمله او را تمام می کنند یا صحبتش را قطع می کنند. این رفتار باعث می‌شود کودک احساس کند توانایی صحبت کردن ندارد یا حرف هایش بی ارزش است. همچنین، فرصت تمرین گفتار و رشد اعتماد به نفس از او گرفته می شود. بهتر است حتی در صورت کندی یا تکرار، اجازه داده شود کودک خودش جمله را کامل کند.
3. فشار آوردن برای صحبت روان و بی لکنت
یکی دیگر از اشتباهات رایج والدین در مواجهه با لکنت زبان کودک، فشار آوردن برای صحبت کردن روان و بی لکنت او است. برخی والدین با گفتن جملاتی مثل آروم تر بگو، نفس بگیر یا دوباره بگو و درست بگو سعی دارند به کودک کمک کنند، اما این فشار اغلب نتیجه عکس دارد. کودک با هر بار تلاش برای صحبت روان، اضطراب بیشتری احساس می کند و این چرخه منفی باعث تثبیت لکنت می شود. به جای فشار، والدین باید فضای امن و پذیرایی برای گفتگو فراهم کنند.
4. مقایسه کودک با هم سالان یا خواهر و برادرها
مقایسه کردن یکی از مخرب ترین رفتارهایی است که می تواند اعتماد به‌نفس کودک را به شدت تخریب کند. جمله‌هایی مثل ببین خواهرت چقدر خوب حرف می‌زنه یا بچه‌های هم سن تو این جوری حرف نمی‌زنن تنها موجب احساس شرم، خجالت و اضطراب در کودک می‌شود. هر کودک روند رشد گفتاری خاص خود را دارد و باید به آن احترام گذاشت. بهتر است برای رفع این مشکل سریعا جهت دریافت خدمات گفتاردرمانی لکنت کودکان در تهران اقدام کنید.
5. نادیده گرفتن یا انکار مشکل لکنت
بعضی والدین از ترس انگ اجتماعی یا به امید اینکه لکنت خود به خود خوب می شود، مشکل را انکار می کنند یا آن را نادیده می گیرند. این طرز برخورد باعث می شود فرصت مداخله زود هنگام و استفاده از روش های نظیر گفتار درمانی از دست برود. تشخیص به موقع و مراجعه به گفتاردرمانگر می‌تواند روند درمان را بسیار موفق‌تر و سریع تر کند. تأخیر در رسیدگی ممکن است باعث مزمن شدن مشکل شود.
6. اضطراب بیش از حد و انتقال نگرانی به کودک
از دیگر اشتباهات رایج والدین در مواجهه با لکنت زبان کودک می توان به انتقال نگرانی به کودکان اشاره کرد. والدینی که بیش از حد نگران لکنت کودک هستند، اغلب ناخواسته این اضطراب را به کودک منتقل می کنند. کودکانی که احساس می کنند مشکلی بزرگ دارند یا والدین بابت صحبت آن‌ها نگران هستند، بیشتر دچار استرس و فشار روانی می شوند. ایجاد محیطی آرام، پذیرنده و حمایتگر، بدون نگرانی‌های شدید آشکار، یکی از مؤثرترین راه‌های کمک به کودک است.
جمع بندی
لکنت زبان یکی از اختلالات گفتاری شایعی است که می‌تواند در سنین پایین ظاهر شود و گاهی به‌صورت طبیعی و موقتی رفع گردد. اما نحوه برخورد والدین نقش تعیین‌کننده‌ای در شدت یافتن یا کاهش این مشکل دارد. بسیاری از والدین، هرچند با نیت خیرخواهانه، رفتارهایی انجام می‌دهند که ناخواسته باعث افزایش اضطراب کودک و تثبیت لکنت می‌شود. از جمله این رفتارها می‌توان به اصلاح مداوم گفتار، مقایسه با دیگران، یا نادیده گرفتن مشکل اشاره کرد. برای کمک به کودک، والدین باید با حفظ آرامش، پذیرش بی قید و شرط، و گوش دادن فعال، فضایی امن برای گفتگو ایجاد کنند و در صورت نیاز، از متخصص گفتار درمانی کمک بگیرند. به منظور دریافت این خدمات و سایر خدمات توانبخشی نظیر کاردرمانی در تهران می توانید به کلینیک نسیم مردانی مراجعه کنید.
بدون دیدگاه